Este 21 de marzo celébrase o Día da Poesía co Festival ‘Alguén que respira’ en Santiago e na Coruña.

Galicia é unha potencia mundial en produción poética e así o demostra a tradución do último libro de poemas de Lupe Gómez, Camuflaxe, a linguas como o castelán, o inglés ou un francés.

Este festival é un encontro de máis de 50 creadores dende diferentes lugares, linguas e idades, que traballan de forma diversa e amplían o espazo do que entendemos por ‘poeta’. Ámbitos como a música e a interpretación, tradicionalmente non vinculados coa poesía, atopan aquí unha nova forma de expresión.

Fartos dos recitais propios da época, cheos de amor e de erotismo e lonxe da crítica e da ironía, comezaron a escribir poesía ‘de escarnio e maldicir’.

“É imposible que a poesía deixe de existir ou morra, sempre haberá locos que pensen que é o máis importante do mundo”, contan os poetas nas nosas ondas.

A Universidade de Santiago de Compostela desenvolve esta semana o ciclo As mulleres dos mortos. Neste espazo cultural falamos coas investigadoras Inmaculada López Flores e con Olalla López-Costas

Que nos contan os mortos? As claves do pasado están baixo terra e, para descubrilas, adentrámonos no traballo que realizan estas investigadoras no seu día a día.

“Non recordo querer ser outra cousa, dende os trece anos tiña claro que quería dedicarme a isto”, asegura Olalla.

“Podemos analizar as enfermidades da poboación, a dieta, o traballo co gando e as migracións das persoas que vivían aquí antes ca nós”, engade a investigadora.

Este ciclo ten un dobre obxectivo, por un lado, ensinar como é o traballo diario neste oficio e, por outro lado, visibilizar un traballo realizado por unha maioría de mulleres, aínda que os postos máis representativos son ocupados por homes.

O valor do cine vai máis alá das grandes salas e das gravacións profesionais. Antes de que os móbiles permitiran gravar todo o que acontece ao redor, houbo cineastas afeccionados que se converteron nos primeiros en deixar inmortalizados os recordos do pasado.

Material agochado nos rochos e faiados. Material co que nace a Mostra Internacional de Cinema Etnográfico do Museo do Pobo Galego. Neste espazo cultural conversamos coa guionista Saleta Gómez e co enxeñeiro Manoel da Costa sobre o Arquivo Galego de Cine Doméstico.

“Boto de menos escoitar as voces da xente do meu redor, o son das gaitas, pero as imaxes permítenos conservar todas as lembrazas”, recorda Manoel da Costa, cando as cámaras Super 8 só gravaban a imaxe.

“Buscar estas gravacións implica un gran traballo de campo, seguir pistas e atopar tesouros que están perdidos nas casas, na maioría dos casos en perigo de perderse para sempre”, conta Saleta Gómez.