Todas as colaboracións

Paisaxes en extinción

22 Xaneiro, 2020

A xornada “O estado da danza en Galicia” celebrada no Consello da Cultura Galega evidenciou unha paisaxe negra na última década para as artes do movemento en Galicia. O director da AGADIC anunciou publicamente que se eliminará a figura de director/a do Centro Coreográfico Galego, ademais da redución do seu orzamento en máis dun 65%. Tamén recoñeceu que apenas hai difusión da creación de danza en Galicia.
Un dos escasos soportes de información e documentación para a danza e o conxunto das artes escénicas, a Revista Galega de Teatro, chega ao seu número 98 coa alarma da posible desaparición ante a falta de apoio público.
Reflexionamos sobre as agresións ao ecosistema da arte escénica galega hoxe e apuntamos posibles vías sobre a coordinación neste ámbito é o dereito cidadán de acceso á cultura escénica diversa.

Domingos do Principal – Escena en familia

15 Xaneiro, 2020

O 12 de xaneiro comezou o ciclo “Domingos do Principal” na cidade de Pontevedra, un referente de programación escénica pensado para vivir unha experiencia familiar celebrando a diversidade, tanto de familias coma de estilos e xéneros. Ata o 1 de marzo, esta liña de programación do teatro, dálle vida ao público e ao edificio teatral en dobre sesión dominical e extende a estadía da compañía algúns luns con funcións concertadas escolares.
Comezou esta nova edición cunha das pezas máis innovadoras e pemiadas do circo contemporáneo galego: Só, de Xampatito Pato e ata o 1 de marzo haberá 7 espectáculos máis: galegos e de fóra de Galicia, dende o universo innovador da murciana Onírica Mecánica ata a música fusión dos galegos Píscore. Teatro de calidade, escena como experiencia familiar e teatro aberto a todos os públicos (a partir de 3, 4, 5 ou 7 anos…)

Pink Unicorns, de La Macana

8 Xaneiro, 2020

 

Teatro danza, o dunha compañía que fai dez anos coproducindo con teatros europeos e mantendo a súa raigame galega. O seu último espectáculo foi dos máis aplaudidos en 2019 e baséase na relación dun pai co seu fillo adolescente, na fenda xeracional coa xeración Z, no reto de bailar co propio fillo e rememorar os vínculos, os xogos ou os debates.
Unha peza enérxica e divertida, que nos permitirá ver novos horizontes da danza e a súa situación en Galicia.

 

Balance escénico do ano 2019: Capítulo III

18 Decembro, 2019

 

Se fosen turistas, levarían gafas de sol é o segundo proxecto da triloxía do espazo e o tempo da compañía Limiar Teatro, en coprodución neste caso con institucións de Galicia, Portugal, A Arxentina e O Uruguai.
Unha terceira xeración de galegos que se queren encontrar coa memoria migrante, co exilio e os vínculos familiares alén do Miño, no país irmán e alén do Atlántico, na que foi a quinta provincia galega durante o franquismo (aínda que a ditadura non estea demasiado latente nesta festa e viño).
Todas as persoas teñen razóns profundas para deixar o seu país natal e convén non esquecer, malia sermos agora país de acollida, principalmente. O espectáculo concíbese como un encontro, coma unha festa (quizais Valadares, en Vigo), onde a música, as fotografías e a comida trazan unha paisaxe de afectos, fábulas e relatos persoais. Mestúranse o relato e a fábula, nun espazo escénico que funciona como rito e como xogo, onde agora se poden planificar viaxes con gafas de sol, dende a comodidade do presente, a que nos concede este suposto estado do benestar.
Estreouse en Galicia na sede do CDG, ese teatro público ao que lle depara un futuro incerto despois do último capítulo levado a cabo pola Axencia Galega das Industrias Culturais, que pretende co borrador do seu novo estatuto deixar ao seu futuro director sen autonomía e representatividade, deseñando un control ou inxerencia pola cal o Director/a proporá a programación e non decidirá independentemente os seus contidos. Novas etapas de control, que está por ver se a sociedade democrática está disposta a permitir para seguir garantindo escenarios de liberdade de creación e expresión.

 

Balance escénico do ano 2019: Capítulo II

11 Decembro, 2019

O ano non deixa un cuantioso volume de traducións de obras teatrais publicadas en galego, pero podemos resaltar algunhas: as de Shakespeare, Ao voso gusto e Medida por medida, en Laiovento, de Miguel Pérez Romero. Tamén O home traveseiro de Martin McDonagh, realizada por Manuel Vieites e publicada na colección de teatro da editorial Galaxia. Malia a escasísima publicación de traducións da literatura dramática universal á nosa lingua, ás veces dáse o paradoxo de sermos os primeiros en ter a obra completa ou algunha peza contemporánea traducida antes en galego ca noutra lingua próxima coma o castelán ou o portugués, como é o caso da obra completa de Sarah Kane nesta mesma colección.
Por outro lado, as artes do movemento en Galicia viviron unha das etapas máis axitadas e complexas dos últimos tempos. Dous comunicados da Plataforma de afectadas polo Centro Coreográfico Galego, en xuño e en novembro puxeron en evidencia irregularidades e malas praxes, recortes e deixazóns. A renuncia da Directora do Coreográfico non fixo reaccionar á Administración e a AGADIC aínda segue sen convocar a día de hoxe o concurso público para a provisión do posto que debe guiar as accións de fomento da creación, difusión e divulgación da danza en Galicia, tan urxentes. Outra falla grave a engadir na xestión das artes escénicas nun annus horribilis para a Consellería de Cultura e sobre todo para o público.

Balance escénico do ano 2019: Capítulo I

4 Decembro, 2019

 

No derradeiro mes do ano, adicamos a colaboración semanal a facer un repaso do máis significativo e das repercusións que pode ter o balance da actividade escénica galega no novo ano.
Comezaremos por fitos importantes: a estrea a versión escénica de Fariña e a situación crítica do CDG.
Producida por Ainé, a empresa de Xosé A. Touriñán e con dirección de Tito Asorey, Fariña prometía ser un dos espectáculos do ano na temporada galega. Con xogo escénico, o espectáculo quere ser un equilibrio entre o humor popular e a sofisticación visual da escena contemporánea, con batería en directo, vídeoproxeccións e un coidado márketing ao seu redor que poida favorecer que se enchan os teatros. Unha explotación de fórmula exitosa, con bos actores (destaca a actriz Cris Iglesias pola variedade dos seus rexistros, claridade na dicción e precisión dos movementos), o tema do narcotráfico e a retranca galega.
Por outra banda, de novo o desacerto da Administración volve axitar as críticas do sector (e do público tamén, como usuarios dun servizo público que esmorece pola mala xestión). O recorte de orzamentos presentado no Parlamento para a compañía pública e o tempo tan dilatado no nomeamento dunha nova dirección despois da renuncia da anterior directora, Fefa Noia, déixanos un novo capítulo escuro para as artes escénicas galegas, cos silencios irresponsables de quen debe marcar o seu rumbo, a AGADIC (Axencia Galega das Industrias Culturais).

 

O primeiro libro impreso en galego coñecido ata hoxe é de teatro

20 Novembro, 2019

A editorial Laiovento acaba de presentar a edición crítica dun entremés do ano 1707 que supón toda unha revolución historiográfica e cultural. Os achados do historiador Julio González Montañés desta peza breve, “Entremés galego ao feliz e real parto da nosa raíña”, ponnos sobre a mesa un cambio con respecto ao relato crítico dos denominados Séculos Escuros da literatura galega e unha reconsideración sobre a evolución histórica do noso idioma.

A peza amósanos o poder propagandístico do teatro (naquela altura), posúe un grande interés lingúístico, valor histórico e inspirador impulso como fonte de creación escénica ou material en verso para os estudos de Arte Dramática. Cómpre salientar que esta novidade editorial vén acompañada de tres estudos, literario, histórico e lingüístico, que acrecentan o seu interese pedagóxico e rigor como material para o adestramento das técnicas do verso, da fonética e do traballo da oralidade, das variantes lingúísticas e da expresión oral en xeral para calquera actor ou actriz que queira traballar co noso idioma.

Teatro da Ramboia estrea unha admirable versión da peza de Manuel María ‘Farsa de Bululú’

13 Novembro, 2019

 

“O meu reino non é deste mundo” é o lema ao título co que Manuel María gañou o 1º Premio Abrente aló polo ano 1973, coa ameaza do franquismo aínda viva e a defensa dun teatro en expresión galega, popular e crítico, asentado nas tradicións culturais galegas e divertido.
En 2019, a compañía en que participan Anxo García e Fran Lareu como actores e María Peinado como directora, presenta unha posta en escena grazas ao impulso encomiable da Fundación Manuel María, co seu certame de Proxectos Teatrais, e do que resultou gañador este que agora viu a luz a pasada semana no Auditorio de Ourense. Unha posta en escena á luz doutras ameazas: o auxe dos totalitarismos, a perda de valor da cultura de base e da diversidade lingüística e cultural. Elementos que, ademais, teñen un acertado motor creativo nesta escenificación.
Teatro da Ramboia presenta un espectáculo impecable na expresión visual, acertado na lectura ampla (con monicreques que teñen a cara fotografada de Mussolini, Hitler e Franco, coa raíña Facunda convertida aquí en Margaret Thatcher. Atinado espazo sonoro, de gala, entre Massiel e Raphael, mentres a tiranía e abuso do poder ocupan o teatriño dos bululús que representan os dous actores e titiriteiros Fran Lareu e Anxo García.

 

Falamos do programa Sumidoiros, da Sala Ingrávida e do espectáculo FARTS, da nova compañía Pornós Teatro

6 Novembro, 2019

Na colaboración semanal de Roberto Pascual, falamos das inquedanzas creativas da xente nova que sae da ESAD de Galicia, das súas preocupacións amables ou da súa creación sen condicionantes, dun espectáculo que fala de Arte dende a perspectiva única da artista, falamos dos coloquios pos-función, falamos da mentorización na arte escénica, de residencias artísticas, das poses na arte, da relación co público, da diversidade de formatos e procesos creativos.
Facémonos preguntas, xogamos coma cativos, pero fóra do académico e con todas as responsabilidades e compromisos reais que iso conleva. Qué oportunidades e debilidades teñen as novas xeracións de entrar no circuíto profesional? Como integralas e baixo qué parámetros na cadea de valor? Hai que distinguir para o público estes espectáculos en formación e proceso de xeito claro con respecto aos demais espectáculos acabados? 

Nova Dramaturxia en Galicia

23 Outubro, 2019

 

Despois da súa representación coa compañía Cinema Sticado, o texto teatral de STRPTS EPISODIO 1: MIRLO & RULA publícase en Ediciones Invasoras, editora que xa leva publicados títulos de Julio Fernández Peláez, coautor do texto con Xosel Díez e responsable da propia empresa editorial, con sede en Vigo. No seu catálogo, podemos ler textos de creadores galegos como Pedro Fresneda ou Santiago Cortegoso, xunto con dramaturxias españolas contemporáneas (Alberto Conejero) ou internacionais (Peter Shaffer).

Esta pequena editora tamén impulsa, xunto a outros colectivos, a creación dramática contemporánea a través do Premio Internacional Dramaturxia Invasora e que xa vai pola súa terceira edición. Outra das modestas iniciativas, pero exemplar polo compromiso e a a forza xeradora desa acción é o Certame de Nova Dramaturxia Galega Actual que convoca a nova compañía saída da ESAD, Feira do Leste, co apoio da Deputación de Pontevedra, e que nesta segunda edición abre o prazo de presentación de orixinais até o 15 de novembro. Na I edición do certame, a peza gañadora foi A enterradora (blogue), de Miguel Sande. O proxecto ten cumprida información na súa web propia: http://novadramaturxia.feiradoleste.com

 

Pin It on Pinterest