Hoxe falamos con Soledad Penalta a través da exposición Grafía e reflexos de lúa, que se inaugura na galería Luísa Pita de Santiago. En Ourense continúa aberta outra exposición súa: Utopía ou distopía.

“Eu facía cerámica de alta temperatura, tiven unha bolsa e marchei aos Estados Unidos. Aínda que ao principio asusteime un pouco, descubrín o mundo do metal e xa non seguín máis coa cerámica”, indica Soledad.

“O traballo é completamente diferente. Na cerámica partes dunha masa que vas modelando. Aquí é unha prancha onde fas un volume e logo tes que soldar”, engade.

Mais as pezas de Soledad Penalta tamén falan porque no metal poden lerse letras e versos coa propia caligrafía da escultora.

“Ao principio firmaba coa soldadura, pero comecei a buscar novas formas. Agora, escribo como quen escribe nun papel”, explica a artista.

Sés publica mañá o seu novo disco, Rabia ao silencio, e comeza xira arredor da nosa terra. Un traballo cheo de cancións latinoamericanas que, no seu momento, pasaron máis desapercibidas e agora volven para abrir novos horizontes musicais á xente máis nova.

Cando somos seguidores da música americana e cantamos letras en inglés, pero non somos quen de recoñecer os grandes músicos latinoamericanos, estamos esquecendo unha parte do mundo coa que compartimos cultura. Esquecemos a súas melodías, composicións e talento.

“Dicía Unamuno que canto menos se le, máis dano fai o que se le. Así que eu creo que pasa o mesmo coa música: canto menos se escoita, máis dano fai o que se escoita”, indica a cantautora galega.

“Cando falan de premios e recoñecementos, a min paréceme todo moi frívolo. Eu só coñezo un premio que é un teatro cheo cantando un tema teu”, engade.

“Non creo que o mundo sexa só o que nos contan”, asegura Sés, quen insiste no papel da música como cronista e narradora da realidade.

“Todos somos humanos e a música é unha manifestación humana. Sempre me apaixonou o ser humano, paréceme dos animais máis complexos e máis interesantes. Todos os días vou buscando nova música e cada vez é máis difícil atopar algo que sexas quen de distinguir”, conclúe Sés.

O Festival Atlántica trae un mar de contos durante o mes de marzo por toda Galicia. As rúas énchense de contadores de historias que sorprenderán, un ano máis, a veciñanza galega.

Máis de 80 espectáculos en 16 concellos recibirán os contadores de narración oral dende diferentes partes do mundo. Neste ‘Diario cultural’ falamos con Soledad Felloza, organizadora do evento.

O mar chega á montaña e percorre as vilas galegas. Historias murmuradas que se van contando de orella a orella, literalmente.

“É un tubo que potencia a voz, ti murmuras e a persoa que está ao outro lado vai escoitar unha historia só para ela”, conta Soledad Felloza.

“O Atlántico marca. É certo que cada historia se adapta á cultura local, pero xúrovos que eu escoitei historias en Cabo Verde que alí era un peixe a aquí unha lamprea, pero a historia era común”, engade a organizadora.