Falamos do fotografo Manuel Vilariño e das súas dos mostras Rizoma, na Igrexa da Universidade de Santiago de Compostela e The Tempest na galeria Vilaseco de A Coruña.
O obxectivo desta exposición, que serve para iniciar no museo MARCO de Vigo a programación do 2020, é ofrecer unha nova ollada sobre a obra dun dos pintores chave na historia da arte galega: Manuel Colmeiro.
A mostra está deseñada polo seu comisario, o historiador e crítico Carlos Bernardez, como unha lectura, que traza varios eixos espazo-temporais e repasa a traxectoria de Colmeiro dende os inicios da súa formación arxentina até o seu regreso definitivo a Galicia, a través das cinco seccións nas que se estrutura a mostra.
Neste amplo percorrido, incídese na súa relación cos espazos artísticos onde desenvolveu a súa obra —Buenos Aires, París, Galicia— e sublíñase a súa contribución decisiva á formación do Movemento Renovador da Arte Galega, presentando as súas obras xunto as doutros artistas galegos —Maside, Souto, Torres, Laxeiro, Virxilio Blanco— e exemplos doutros contextos da modernidade internacional, nomeadamente arxentina.
Tanto Colmeiro como o conxunto dos integrantes d’Os Novos adoptan a ideoloxía da vangarda en Galicia, antes da guerra, cunha vontade de facer que a creación plástica se orientase en duas direccións de identidade e de modernidade para reflectir a esencia do galego sen deixar de ser modernos.
Coa nosa experta en arte Rosario Sarmiento, lembramos a figura de Laxeiro a través da mostra “Son eu. Dezaoito autorretratos de Laxeiro. Da afirmación á disolución do suxeito”, exposta na Fundación Laxeiro de Vigo. Nela, por primeira vez, reúnese a totalidade dos autorretratos realuzados por Laxeiro e coñecidos ata a data. Dende os anos vinte ata finais dos anos oitenta un total de dezaoito pezas, feitas en técnicas diversas que ilustran a evolución do artista e a interpretación da súa propia imaxe.
Hai cubertas de libros que son verdadeiras obras de arte. Tapas de publicacións que foron encargadas a artistas moi diversos e que decidiron enfrontarse a elas como se fosen auténticos lenzos e que —tanto pola calidade creativa, como pola autoría das mesmas— merecerían ser enmarcadas e amosadas como tales nun museo.
Estos traballos obras de arte feitas capa de libro é o fio conductor da mostra en «Primores do múltiplo: encadernación e coleccionismo», unha exposición que na Biblioteca da Cidade da Cultura pór en valor unha característica determinante dos libros que custodia é que habitualmente pasa desapercibida: a encadernación.
Na exposición móstranse algunhas obras nas que esa interrelación entre encadernación e arte é especialmente significativa con especial atención merece a presenza dos artistas galegos na encadernación editorial do século XX. Carlos Maside, Seoane,Ventura Cores, Xohán Ledo, Xosé Díaz, Virxilio, Pepe Barro…
Igualmente, mencionamos a mostra CÁNDIDO FERNÁNDEZ MAZAS: SIGNOS DUNHA QUIMERA que se inaugura o próximo dia 30 neste mesmo espazo da Cidade da Cultura, dedicada a Cándido Fernández Mazas no dia da Ilustración que este ano protagoniza esta gran ilustrador e artista plástico galego.
O 2 de xaneiro de 2010, Martin Pauli acuñou por primeira vez o concepto de Novo Cinema Galego. Fíxoo nunha publicación no extinto Xornal de Galicia, onde se referiu ao 2010 como o ano máis importante na historia do audiovisual galego. A nominación en Cannes de “Todos sodes capitáns” (Oliver Laxe, 2010) iniciou esta etapa que este 2020 celebra o seu 10 aniversario.