Ledicia Costas empezou a escribir de adolescente, e aínda que a carreira de Dereito se lle cruzou no medio do camiño, ela seguiu escribindo. Ata que a Ledicia escritora foi aos poucos substituíndo á avogada. Un paso arriscado, pero que con moito traballo se resume nunha carreira literaria meteórica, 20 obras publicadas e premios como o Nacional de Literatura Infantil e Xuvenil, o Merlin, o premio da Cultura de Galicia de Creación Literaria, e ata tres premios Lazarillos, como vimos de saber hai un par de días. Este último por unha novela xuvenil, ‘A lebre mecánica’, que poderemos ler en galego nuns meses.

Ledicia escribiu literatura infantil, xuvenil e novela e relatos para adultos. Escribiu sobre a guerra en ‘Un animal chamado neboa’, un libro que tamén nos fala da dor e da resistencia, ao igual que ‘Infamia’ e ‘Golpes de luz’, o máis recente para adultos. Pero Ledicia é unha auténtica superestrela entre as nenas e nenos. Ninguén coma ela lles fala á cara, directamente na súa linguaxe, de inframundos, cociñeiras defuntas, mulleres planta, vampiras, unicornios, minimortos ou nenos de lume. Ninguén con tanta paixón, tenrura, humor e intelixencia. Así é a literatura de Ledicia Costas.

“A través del follaje perenne / que oir deja rumores extraños / y entre un mar de ondulante verdura / amorosa mansion de los pajaros / desde mis ventanas veo / el templo que quise tanto”.

Con estes versos comeza ‘En las orillas del Sar’, o derradeiro libro de Rosalía de Castro, publicado en castelán, en Madrid no ano 1884. Un deses clásicos fundamentais, de difícil clasificación, no que Rosalía escribe sobre o seu tempo, evocando a esa forza da natureza que discorre ‘en las orillas del Sar’ con moita sinxeleza. Recuperámola hoxe aquí porque a editorial Alvarellos acaba de publicar unha edición facsimilar do poemario, tal e como foi publicado en 1884.

Con el podemos recuperar a lectura dun nos nosos grandes clásicos, aínda que non suficientemente reivindicado pola literatura galega. No Diario Cultural falamos co editor, Henrique Alvarrelos, e a autora do limiar, María do Cebreiro.